TAKIE RZECZY TYLKO W AMERYCE...

Carver Briggs miał wszystko. Paczkę najlepszych przyjaciół, wspierającą rodzinę, wspaniałą siostrę i  spory talent pisarski, który miał zapewnić mu sławę i miejsce w jednym z najlepszych collegów. Jednak jeden ruch, który okazał się tragiczny w skutkach, zburzył jego dotychczasowo poukładany i spokojny świat. Młody chłopak stracił wszystko, gdy wysłał krótką wiadomość tekstową przyjacielowi. Przez tego jednego smsa jego życie legło w gruzach. Przez wiadomość, którą wysłał zginęło jego troje najlepszych kumpli, ludzie odwrócili się od niego, a on sam nie mógł wyzbyć się poczucia winy. Mało tego, chłopak zostaje oskarżony i uznany współwinnym wypadkowi samochodowemu tylko i wyłącznie dlatego, że wysłał wiadomość do kolegi, a ten, w trakcie jej odpisywania spowodował śmiertelny wypadek. Od tego momentu Carver nie jest już tym samym nastolatkiem. Nie potrafi cieszyć się życiem, na jego twarzy nie gości już uśmiech,
a poczucie winy z każdym dniem rośnie coraz bardziej. Czy chłopakowi uda się pogodzić
z zaistniałą sytuacją i odzyskać radość z życia? Czy sąd uzna go za współwinnego i ukarze? Czy Carver sam sobie wybaczy? Jak przyjmie go społeczeństwo – uzna za winnego i doskonale da mu to odczuć, czy może będzie go wspierać?

Pierwszą myślą po przeczytaniu książki „Goodbye Days” było to, że takie coś może dziać się tylko i wyłącznie w Ameryce. W państwach, gdzie każdy oskarża każdego o byle głupotę, a spory te kończą się na sali sądowej, oczywiście o ile nie będą ciągnąć się w nieskończoność! Pomysł autora na oskarżenie swojego głównego bohatera o coś takiego wydawał  i nadal wydaje mi się niezwykle absurdalny. Pomijając jednak powód oskarżenia – książka naprawdę jest mądrą powieścią skierowaną głównie do nastolatków. Porusza trudne tematy takie jak śmierć, sposób na radzenie sobie z utratą bliskich osób, poczucie winy, dręczenie przez wyrzuty sumienia.

Ogromnie podobał mi się sposób na kreację bohaterów, a w szczególności Carvera. To chłopak, który mimo wielu przeciwności losu, stara się nie poddawać, dążyć do realizacji swoich marzeń
i pragnie powrócić do normalnego życia. Wyobraźcie sobie, że musicie uczestniczyć w trzech pogrzebach bliskich wam osób i nie zwariować. Carver ma niezwykle silną psychikę i ogromnie go za to cenię. Inni bohaterowie również są doskonale wykreowani choć zachowanie niektórych
z nich jest dla mnie wręcz niewytłumaczalne i momentami było dość irytujące.

Warto jednak wrócić do sedna. Do tego jak ta powieść jest inteligentna, o jak ważnych tematach mówi, a jednocześnie jak bardzo jest przystępna dla młodych ludzi. Napisana prostym językiem,
a czyta się ją jednym tchem. „Goodbye days”  przeczytałam za jednym podejściem. Tak, to książka tak wciągająca, że usiadłam z tą książką, a po trzech godzinach lekturę tej powieści miałam już za sobą. Choć wiele razy łapałam się za głowę, gdy mowa była o oskarżeniach dotyczących Carvera, to w ogólnym rozrachunku książka ta w pewnym stopniu mi się podobała i zrobiła na mnie wrażenie. Może nie tak wielkie jak oczekiwałam, ale jednak.

Podsumowując, uważam, że „Goodbye days” to lektura nie tylko dla nastolatków, ale dla każdego kto kiedykolwiek musiał borykać się z ogromną stratą, dla tych, którzy są miłośnikami trudnych tematów, a już w szczególności dla fanów książek młodzieżowych skłaniających do refleksji.  

Recenzja pojawiła się we współpracy z portalem Sztukater