PRZYSZŁA NA SARNATH ZAGŁADA OPOWIEŚCI NIESAMOWITE I FANTASTYCZNE

Czymże zasłużyli sobie na śmierć mieszkańcy miasta Ib? Czego poszukiwał Jervas Dudley? Jaką tajemnicę odkrył Thomas Olney? Odpowiedzi na te i wiele innych pytań znajdziecie w książce Lovecrafta "Przyszła na Sarnath zagłada. Opowieści niesamowite i fantastyczne". To kolejny po "Zgrozie w Dunwich" zbiór najlepszych opowiadań tego autora. Jeśli przypadł wam do gustu poprzedni tom, to z pewnością sięgniecie po te wydanie. 

Lovecraft to pionier opowieści niesamowitych, literatury grozy przeniknionej fantastyką. To widać i czuć w jego opowiadaniach. Jest zafascynowany tym co robi i całkowicie oddaje się swojej twórczości. Poszczególne utwory, a jest ich dwadzieścia dwa opowiadania i jeden esej nie należą, podobnie jak "Zgroza w Dunwich" do najłatwiejszych. Autor wymaga od czytelnika skupienia, oddania, a nawet refleksji. Lovecraft pragnie, by czytający poczuł obecność czegoś z innego świata, przerażającego, groźnego, nieznanego, całkowicie obcego. 

Fabuła mało skomplikowana, mroczny klimat, nielicznie dialogi sprawiły, że nie byłam w stanie czytać opowiadać jednego po drugim (dokładnie tak jak poprzednio).  Zadziwia fakt, jak bardzo autor skupia się nad światem przez siebie przedstawionym, dba o moc szczegółów, barw, gry świateł, a nawet zapachów.  Do tego duchy przodków, cmentarze, demoniczne obrzędy... Lovecraft bawi się słowem, jest mistrzem opisu. Koszmar ma tu postać rozmaitą, a okropność ziemi ma różne kształty. 

Maciej Płaza podkreśla, że "podział zebranych tu utworów na opowieści niesamowite i fantastyczne jest intuicyjnie jasny - część z nich, jak każą reguł literatury grozy, rozgrywa się w świecie, który rozpoznajemy jako rzeczywisty, inne w rzeczywistości jawnie fantastycznej, jak z baśni czy niezwykłego snu - nie jest jednak powierzchowny, obie te grupy są zapisem odmiennej przygody ludzkiego umysły i ducha w obliczu nieznanego".

Warto więc sięgnąć po "Przyszła na Sarnath zagłada...". Być może urzeknie was jej mityczna tonacja i mroczna egzotyka. Przy recenzowaniu tego ogromnego tomiszcza nie sposób nie wspomnieć o tłumaczu i ilustratorze. Praca Macieja Płazy i Krzysztofa Wrońskiego zasługują na ogromne uznanie. Bez ich zaangażowania polskie wydanie książki z pewnością nie zdobyłoby tak szerokiej rzeszy czytelników. Zachęcam wszystkich miłośników grozy i fantastyki do tej niezwykłej lektury. Może dreszczyk emocji przeszyje wasze ciało, a mrok ogarnie duszę?

 

Za możliwość lektury dziękuję