PRZEDPREMIEROWO "MARGO"

W Bone jest dom.
W domu mieszka dziewczyna.
W dziewczynie mieszka ciemność…

Margo nie jest zwyczajną nastolatką. Żyje w ponurym miasteczku cieszącym się złą sławą. Wszyscy omijają je szerokim łukiem. Dziewczyna swój dom nazywa "pożeraczem". W domu tym traktowana jest jak służąca, ba, nawet jak przedmiot. Matka cierpiąca na depresję nie odzywa się do niej. Dziewczyna jest niezwykle osamotniona. Trzyma się na uboczu. Wszystko nieoczekiwanie zmienia, kiedy poznaje Judah - starszego chłopaka, który porusza się na wózku inwalidzkim. Chłopak odkrywa przed Margo świat, jakiego dotąd nie znała.

Kiedy w okolicy ginie siedmioletnia dziewczyna, dwójka przyjaciół rozpoczyna prywatne śledztwo. Owszem, miasteczko było przerażające, ale nie aż tak... W dziewczynie pojawia się desperackie pragnienie, by wytropić morderców i ukarać ich za wyrządzone zło. Rozpoczyna bezlitosne polowanie, ale nie zdaje sobie sprawy, jaką cenę przyjdzie jej za to zapłacić.

Ale to była dziwna książka! Przyznaję, że z każdą stroną, prawie do samego końca, odkrywałam  o co tak naprawdę w niej chodzi. Na szczęście ostatnia strona przyniosła wyjaśnienie. I sprawiła, że książka zapadnie mi w pamięć na długi, długi czas. Tarryn Fisher napisała młodzieżową książkę, która tak naprawdę nie ma nic wspólnego ze schematyczną młodzieżówką. To poruszająca, pełna bólu opowieść o szaleństwie. Książka jest próbą odpowiedzi na pytanie, czym jest zło. Drzemie w nas od momentu urodzenia, a może to jakieś czynniki sprawiają, że wychodzi na światło dzienne? Czy to, że Margo przeszła w życiu wiele miało wpływ na to, jaka się stała? Autorka zadaje pytanie, ale odpowiedzi na nie musimy udzielić sami. 

"Nigdy go nie zapomnę. Nigdy nie zapomnę, że ludzie krzywdzą się nawzajem, a dzieci cierpią za grzechy rodziców, ci zaś za grzechy swoich. Nigdy nie zapomnę, że na świecie miliony ludzi wołają
o pomoc w tej właśnie chwili. Czuję się bezsilna... jakbym nic nie mogła z tym zrobić."

W "Margo" nie ma miejsca na cukierkowe scenerie. Tu rzeczywistość jest dużo bardziej brutalna. Tarryn Fisher nie boi się pisać o przemocy, nie boi się poruszać tematów tabu. Książka nie należy do tych łatwych i przyjemnych. Jest inna. Przedziwna. Warta przeczytania. To coś całkiem innego, coś, czego nie znajdziecie w innych książkach skierowanych do młodzieży. Ta powieść nie daje o sobie zapomnieć. Może i jest trudna, przepełniona bólem, a nawet wstrząsająca, ale to nie powinno was to
w żaden sposób zniechęcić. Takie książki również powinno się czytać. Są niezwykle pouczające i mądre. Bo najbardziej brutalna prawda to ta o nas samych...

"Walczcie o siebie. Macie prawo żyć i żyć dobrze. Odziedziczycie wady i stworzycie własne. Nie ma
w tym nic złego. Użyjcie ich do przetrwania. Nie zabijajcie innych; nie zabijajcie siebie. Z odwagą sięgajcie po miłość. A przede wszystkim, nie wstydźcie się swojego pochodzenia i swoich błędów. Miłość w swej ślepocie was wskrzesi."

Za możliwość przedpremierowej lektury dziękuję