JEJU, JA CHYBA JESTEM POTWOREM! TA KSIĄŻKA MI TO UŚWIADOMIŁA.

Koszmar nastoletniej Lexi trwa nieustannie od kilku, wręcz kilkunastu lat. Matka porzuciła ją i ojca, więc nastolatka została zmuszona do pozostania z ojcem-pedofilem sam na sam.  Dziewczyna boi się każdej nocy, kiedy to ojciec przychodzi do jej pokoju, by ją gwałcić. Jednak koszmar nie trwa tylko nocami. Dniami nie jest lepiej. Awantury, przemoc, wyzwiska - wszystko to jest na porządku dziennym. Całe to cierpienie, ból i wyrządzane krzywdy wpływają na to, jaką osobą stała się nastolatka. Większość osób, które doświadczają tak traumatycznych przeżyć, są z reguły cichymi, zamkniętymi w sobie, uciekającymi przed światem ludźmi. Jednak nie Lexi. O dziwo, ta poszukuje ukojenia(?) w ramionach męskiej części rówieśników, czym w oczach innych zyskuje bardzo niepochlebną opinię. Osamotnienie w tym bólu przerywa dopiero spotkanie Henry'ego i Jamesa. Jeden z nich staje się jej przyjacielem, drugi zaś ma szansę, by stworzyć z Lexi szczęśliwy związek. Jak zakończą się losy Lexi, Jamesa i Henry'ego? Każde z nich nie ma w życiu łatwo. Czy wszyscy wyjdą na prosto? A może dla kogoś los nie okaże się łaskawy?

"To ludzie są największymi potworami żyjącymi na Ziemi i chyba tak już pozostanie".

"Córka pedofila" to książka, która uświadomiła mi jakim jestem potworem, jak potrafię być nieczuła na ludzką krzywdę. Ej, moment! Może to wcale nie o to chodzi. To przecież nie musi być tak. Może po prostu z tą historią, według mnie, jest coś nie tak? Choć to książka, w której aż roi się od ludzkiego cierpienia to ja nie potrafiłam współczuć Lexi. Pierwszy raz miałam coś takiego, że czytając książkę o tak trudnej i poważnej tematyce, w myślach tylko mówiłam sobie "Dobrze jej tak! Wcale jej nie żałuję!". To potworne, ale prawdziwe. Naprawdę tak było. Bo jak mogę współczuć osobie, która pomimo że jest gwałcona przez ojca to jeszcze "szuka wrażeń" u innych? I dodatkowo jeszcze oni ją tłamszą, poniżają. Więc jak widać Lexi sama sobie zasłużyła na swoją reputację i nie widzę rozsądnego wytłumaczenia tej sprawy. Kolejna rzecz, która nie mieści mi się w głowie - i tutaj jestem rozchwiana, gdyż muszę zaspojlerować, by naświetlić całą sytuację. Otóż, nasza słodka Lexi znajduje sobie chłopaka. Ten oczywiście wie, że jest gwałcona, ale widocznie nie przeszkadza mu to na tyle, by cokolwiek w tej sytuacji zrobić. Wiadomo, że dziewczyna nie chce się przyznać i stara się za wszelką cenę ukryć całą sytuację, ale do licha! - Ona jest GWAŁCONA przez ojca. Przecież z tym trzeba było jak najszybciej coś zrobić, a nie obiecywać, że nie wyda się tego zwyrodnialca policji. No i oczywiście fakt gwałtu nie przeszkadza w tym, by uprawiać seks z Lexi. Będę teraz okrutna, ale raz ojciec... raz on... Nie mieści mi się to w głowie. 

Z bohaterami się nie polubiłam jak widać. W takich książkach z reguły występują postacie, które są na tyle normalne, że zwyczajny człowiek, chcąc nie chcąc, zaczyna im współczuć, kibicuje im itp. W przypadku tej książki nie miałam tak ani przez moment. Znienawidziłam Lexi na samym początku i to już ciągnęło się do ostatniej strony. Przez tę nienawiść i ogromną niechęć ledwo dotrwałam do końca, choć ogólna fabuła była na tyle ciekawa, że postanowiłam, że przeczytam to za wszelką cenę, a przez bohaterów miałam wiele chwil zwątpienia. 

Czy można powiedzieć, że książkę czytało się lekko? Nie umiem stwierdzić. Mogę za to szczerze napisać, że jak na taką tematykę książka ta była wulgarna. Aż nazbyt, wręcz obrzydliwie wulgarna. Nie chodzi tu o gwałty ojca, ale o to, w jaki sposób odnosili się do siebie zakochani, odzywki Lexi i innych bohaterów, no dla mnie dramat. Nie jestem osobą, której przeszkadzają wulgaryzmy, wręcz przeciwnie, ale jest pewna granica smaku, która tutaj została przekroczona ewidentnie. Taki wulgaryzm nie pasuje do takich książek! Takie jest moje osobiste zdanie na ten temat. 

Nad "Córką pedofila" zachwycają się wszyscy. Proszę, wytłumaczcie mi dlaczego. Co w tej książce jest takiego pięknego i wyjątkowego? Nie potrafiłam tego znaleźć. Dla mnie "Córka pedofila" jest obrzydliwie wulgarna, nie potrafiłam wczuć się w ból i inne przykre uczucia, emocje, które powinne mi towarzyszyć w trakcie lektury. Liczyłam na to, że lektura będzie naprawdę pełna cierpienia, że będę płakać jak bóbr, a jedynie czas spędzony przy tej książce został zmarnowany. Po co mi były te nerwy? Po co uświadamianie mi, że mam zadatki na potwornego człowieka? PO CO? 

Reasumując, choć teoretycznie książka porusza trudne tematy, takie jak: pedofilia, przemoc domowa, seks, orientacje seksualne, czy po prostu próbę wołania o pomoc, to w praktyce wszystko to, co najważniejsze, według mnie zostało zagłuszone przez wulgarność. Postać Lexi wzbudziła we mnie tak wielki wstręt i niechęć, że to nie jest do opisania słowami. Inne postacie nie były wiele lepsze. Nastawiłam się na świetną lekturę, myślałam, że będę mogła ją polecać dalej. Niestety, nigdy nie tego nie zrobię. Nie mogę polecić tej książki nikomu, gdyż byłoby to niezgodne z moim sumieniem. Moja negatywna opinia jest chyba jedyną negatywną recenzją tej powieści. Jeśli chcecie dowiedzieć się, czy jest aż tak zła, jak piszę - przeczytajcie sami. Ja nie mogę znaleźć nic na jej usprawiedliwienie...

Za możliwość lektury dziękuję Wydawnictwu Wydajemy Książki/ Wieża Czarnoksiężnika