CZY O ZŁYCH RZECZACH MOŻNA PISAĆ DOBRZE?

Oakley nie mówi od jedenastu lat. Dlaczego? Bo taką podjęła decyzję. Nie była to jednak decyzja podjęta w sposób błahy - wręcz przeciwnie. Jej milczenie jest całkowicie uzasadnione. W jej życiu wydarzyło się coś, co spowodowało tak ogromną traumę, sprawiło, że dziewczyna niemal całkowicie zamknęła się na świat. Codziennie boryka się z przerażającym sekretem, gdyż jest pewna, że jego ujawnienie zniszczyłoby wszystko, co do tej pory zbudowała jej rodzina. Jednak fakt, że Oakley zamilkła tak nagle, dręczy rodzinę i przyjaciół dziewczyny. Jej matka za wszelką cenę chce pomóc nastolatce. Ta jednak odmawia pomocy choć zdaje sobie sprawę, że milczeniem zasłużyła sobie na miano dziwaka i jest z tego powodu szykanowana w szkole. Na szczęście niemal zawsze jest przy niej jej najlepszy przyjaciel Cole, ale to nie wystarcza,
by wyciągnąć z niej straszny sekret. Aż do pewnego dnia...

W jaki sposób Oakley zdradzi swój sekret? Czy to, że wyjdzie on na jaw wstrząśnie jej bliskimi tak bardzo, jak spodziewała się tego Oakley? Co będzie dalej? Czy przyjaźń z Colem będzie miała szansę przerodzić się w coś poważniejszego? 

Nie wiem, co można napisać o książce Natashy Preston. Po jej przeczytaniu nie mogłam wydobyć z siebie żadnych słów - tak jak główna bohaterka. Milczałam jak głaz bo po tej książce nie sposób powiedzieć cokolwiek. Wgniata w fotel, zmusza do refleksji, miliony razy w trakcie lektury kłuje niesamowicie boleśnie i z tym bólem pozostawia na długi czas. Nie wiem, czego spodziewałam się po tej książce, ale na pewno nie tego. Nie tego, że będzie tak przepełniona goryczą,
a jednocześnie przejmująco inteligentna i prawdziwa. A mimo to, że jest pozornie tak trudna, to tak naprawdę napisana jest lekko i przystępnie, że przez książkę po prostu się płynie i nie sposób jej odłożyć. 

Czy polubiłam bohaterów tej książki? Z jednej strony tak, nawet bardzo. Z drugiej zaś niektóre sytuacje, których byli uczestnikami były dla mnie niezrozumiałe, czasem po prostu głupie - aż zachodziłam w głowę jak można się tak zachowywać. Mimo to byłam naprawdę zaskoczona, że mogę obdarzyć ich taką sympatią, mimo że nazbierali też kilka minusów. 

Fabuła "Silence" jest przemyślana, nie zauważyłam fabularnych niedociągnięć. Wszystko rozwijało się dokładnie w takim tempie w jaki powinno. Na pierwszy rzut oka widać, że autorka nie jest narwana, nie chciała przekazać swoim czytelnikom wszystkiego jednocześnie, a stworzyć klimat tajemnicy. Udało się! Zarówno ja, jak i wszyscy ci, którzy przeczytali "Silence", z pewnością nie mogą doczekać się kolejnego tomu, który już niedługo ukaże się na polskim rynku wydawniczym. Zakończenie tej historii łamie serce i jest nieprzewidywalne. Na pewno nie takiego finału oczekiwali czytelnicy. Nie mogę doczekać się kolejnego tomu - tak bardzo chcę się dowiedzieć, jak potoczą się losy Oakley. No i jestem niezmiernie ciekawa na jaki pomysł tym razem wpadnie autorka, czy uda jej się dobrze rozwinąć tę historię.

Za możliwość lektury dziękuję Feeria Young